کد مطلب:252979 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:266
رقعه ی استغاثه به حضرت صاحب الأمر
شیخ كفعمی در كتاب «جنة الواقیه» و محقق سبزواری در «مفاتیح النجاة» و دیگران ذكر كرده اند، كه استغاثه است به حضرت مهدی علیه السلام می نویسی آنچه ذكر می كنم و می اندازی او را بر قبری از قبور ائمه، یا رقعه را می بندی و مهر می كنی و در میان گل پاكیزه می گذاری و می اندازی او را در چاه، یا در نهر و یا در غدیری كه آن رقعه می رسد به حضرت صاحب الأمر علیه السلام و آن جناب خود متكفل می شود بر آوردن حاجات تو را و آنچه در رقعه می نویسی این است:
«بسم الله الرحمن الرحیم، كتبت یا مولای صلوات الله علیك مستغیثا، و شكوت ما نزل بی مستجیرا بالله عزوجل، ثم بك من أمر قد دهمنی، و اشتغل قلبی، و أطال فكری، و سلبنی بعض لبی، و غیر خطیر نعمة الله عندی، اسملنی عند تخیل وروده الخلیل، و تبرء منی عند ترائی اقباله الی الحمیم، و عجزت عن دفاعه حیلتی، و خاننی فی تحمله صبری و قوتی، و لجأت فیه الیك، و توكلت فی المسئلة لله جل ثناؤه علیه و علیك فی دفاعه عنی، علما بمكانك من الله رب العالمین، ولی التدبیر، و مالك الأمور، واثقا بك فی المسارعة فی الشفاعة الیه جل ثناؤه فی أمری، متیقنا لأجابته تبارك و تعالی ایاك باعطاء سئولی، و انت یا مولای جدیر بتحقیق ظنی، و تصدیق أملی فیك فی أمری، كذا و كذا (و بجای كذا و كذا حاجت خود را بنویسد) فیما لا طاقة لی بحمله، و لا صبر لی علیه، و ان كنت مستحقا له، و لأضعافه بقبیح أفعالی، و تفریطی فی الواجبات التی لله عز و
[ صفحه 837]
جل، فأغثنی یا مولای صلوات الله علیك عند اللهف، و قدم المسئله لله عزوجل فی أمری قبل حلول التلف، و شماتة الأعداء فیك، بسطت النعمة علی، و أسئل الله جل جلاله لی نصیرا عزیزا، و فتحا قریبا، فیه بلوغ الأمال، خیر المبادی، و خواتیم الأعمال، و الأمن من المخاوف كلها فی كل حال، أنه جل ثناؤه لما یشآء فعال، و هو حسبی و نعم الوكیل فی المبدء و المآل».
پس بروی نزد نهر یا غدیر و قصد می كنی یكی از نواب صاحب الأمر علیه السلام را كه عثمان بن سعید را، یا پسر او محمد بن عثمان را، یا حسین بن روح را، یا علی بن محمد سمری رحمهم الله را كه این جماعت وكلآء و نایبان آن حضرت بودند در غیبت صغری، پس ندا می كنی یكی از ایشان را كه:
یا فلان بن فلان، سلام علیك، أشهد أن وفاتك فی سبیل الله، و أنك حی عند الله مرزوق، و قد خاطبتك فی حیوتك التی لك عند الله عزوجل، و هذه رقعتی و حاجتی الی مولانا صلوات الله علیه، فسلمها الیه، فانت الثقة الأمین».
پس بینداز آن رقعه را در نهر یا در چاه یا در غدیر تا برآورده شود حاجت تو انشاء الله تعالی.
«بسم الله الرحمن الرحیم، كتبت یا مولای صلوات الله علیك مستغیثا، و شكوت ما نزل بی مستجیرا بالله عزوجل، ثم بك من أمر قد دهمنی، و اشتغل قلبی، و أطال فكری، و سلبنی بعض لبی، و غیر خطیر نعمة الله عندی، اسملنی عند تخیل وروده الخلیل، و تبرء منی عند ترائی اقباله الی الحمیم، و عجزت عن دفاعه حیلتی، و خاننی فی تحمله صبری و قوتی، و لجأت فیه الیك، و توكلت فی المسئلة لله جل ثناؤه علیه و علیك فی دفاعه عنی، علما بمكانك من الله رب العالمین، ولی التدبیر، و مالك الأمور، واثقا بك فی المسارعة فی الشفاعة الیه جل ثناؤه فی أمری، متیقنا لأجابته تبارك و تعالی ایاك باعطاء سئولی، و انت یا مولای جدیر بتحقیق ظنی، و تصدیق أملی فیك فی أمری، كذا و كذا (و بجای كذا و كذا حاجت خود را بنویسد) فیما لا طاقة لی بحمله، و لا صبر لی علیه، و ان كنت مستحقا له، و لأضعافه بقبیح أفعالی، و تفریطی فی الواجبات التی لله عز و
[ صفحه 837]
جل، فأغثنی یا مولای صلوات الله علیك عند اللهف، و قدم المسئله لله عزوجل فی أمری قبل حلول التلف، و شماتة الأعداء فیك، بسطت النعمة علی، و أسئل الله جل جلاله لی نصیرا عزیزا، و فتحا قریبا، فیه بلوغ الأمال، خیر المبادی، و خواتیم الأعمال، و الأمن من المخاوف كلها فی كل حال، أنه جل ثناؤه لما یشآء فعال، و هو حسبی و نعم الوكیل فی المبدء و المآل».
پس بروی نزد نهر یا غدیر و قصد می كنی یكی از نواب صاحب الأمر علیه السلام را كه عثمان بن سعید را، یا پسر او محمد بن عثمان را، یا حسین بن روح را، یا علی بن محمد سمری رحمهم الله را كه این جماعت وكلآء و نایبان آن حضرت بودند در غیبت صغری، پس ندا می كنی یكی از ایشان را كه:
یا فلان بن فلان، سلام علیك، أشهد أن وفاتك فی سبیل الله، و أنك حی عند الله مرزوق، و قد خاطبتك فی حیوتك التی لك عند الله عزوجل، و هذه رقعتی و حاجتی الی مولانا صلوات الله علیه، فسلمها الیه، فانت الثقة الأمین».
پس بینداز آن رقعه را در نهر یا در چاه یا در غدیر تا برآورده شود حاجت تو انشاء الله تعالی.